نقد «مکتب در فرآیند تکامل» جلسه اول (قسمت سوم) - محمدتقی سبحانی
امام صادق علیه السلام و سیاست یک نکته دیگر را من اینجا اشاره کنم و بحث را در این قسمت به پایان ببرم و آن نسبت هایى است که جناب مدرسى به امام جعفر صادق علیه السلام مى دهند که آن حضرت اصلاً اهل مبارزه نبودند و مى گفتند هیچ کس حق دخالت در سیاست ندارد، و مایل نبودند که آن حضرت را امام بخوانند. اگر کسى فقط به کتاب‌هایى که ایشان به آن ها ارجاع داده اند مراجعه کند مى بیند در همان روایات سرّ این مطالب روشن است و شواهدى وجود دارد که خلاف مدعاى ایشان را ثابت مى کند. در همان کتاب کشى که ایشان استناد کرده است شاید بیش از بیست روایت وجود دارد که افراد مى آیند و امامت حضرت را مطرح مى کنند که برخى را به صراحت تأیید مى کنند و برخى را نخست جواب نمى دهند و بعد جواب مى دهند و توصیه به حفظ سرّ مى کنند. از همین گزارش ها روشن مى شود که موضع، موضع تقیه است، شرایط خاصى است و امام و جامعه شیعه شدیداً در مخاطره است. جالب است که ایشان استفاده مى کنند که در آن زمان همه شیعیان اعتقاد داشتند که با یک حرکت امام، جهان اسلام و حکومت به دست امام صادق علیه السلام مى افتد. ذیل همان روایتى که ایشان استناد کرده اند حضرت به سدیر فرمودند: اگر من به تعداد گوسفندان این گله یاور داشتم از قیام فروگذارى نمى کردم، سدیر مى گوید: من شمردم تنها 17 گوسفند بود. اگر کسى واقعا تاریخ آن دوره را تصویر کند معلوم مى شود که یاران واقعى حضرت بسیار اندک بودند. به یاد داشته باشیم که قیام زید و بنوحسن همه در این دوره رخ داد و روشن شد که زمینه قیام براى اهل بیت فراهم نیست. عباسیان را بیاد داریم که وقتى ابوسلمه خلاّل آمد و حضرت آن نامه آتش زدند و فرمودند: ابومسلم را من نفرستادم تا او بخواهد نمایندگى از من بکند، کسى که خود با باند دیگرى همکارى مى کند و یارگیرى مى کند حالا مى خواهد براى وجهه سیاسى از من استفاده کند؟ مؤلف کتاب استفاده کرده اند که عباسیان آماده بودند حکومت را به امام صادق علیه السلام بدهند (ص 35 و 36)، این نکته از برداشت هاى شگفت آور مؤلف محترم است. متأسفانه فرضیه ایشان در باب امامت سیاسى و امامت دینى بر این برداشت هاى سست استوار است.
:: برچسب‌ها:
محمدتقی سبحانی,
تکامل,
نقد و بررسی,
میراث مکتوب,
[ ادامه مطلب ] |
نقد مقاله ی « بررسی جريان حکميت از منظری ديگر » - جواد علاءالمحدثین
فصلنامه ی ندای اسلام(سال هشتم و نهم - شماره 32 و 33 زمستان 86 و بهار 87) مقاله ای با عنوان «بررسی جریان حکمیت از منظری دیگر» به چاپ رسانید ، که نویسنده ی آن به بازبینی مسئله حکمیت در جنگ صفین، به ویژه نقش دو حَکم تعیین شده، یعنی « ابو موسی اشعری» و « عمرو بن عاص» پرداخته است .
نویسنده در این مقاله ادعا می‌کند «بسیاری از نویسندگان و مورخان در مورد حقیقت این جریان دچار سردرگمی شده و با اعتماد بر روایات ضعیف و غیرقابل اعتبار، چهره‌ای ناخوشایند از این دو، به تصویر كشیده‌اند، یعنی ابوموسی اشعری را به ضعف رأی و فریب خوردن و عمرو بن عاص را به فریبكاری متهم ساخته‌اند.»
نقد مقاله ی « بررسی جريان حکميت از منظری ديگر » - جواد علاءالمحدثین
فصلنامه ی ندای اسلام(سال هشتم و نهم - شماره 32 و 33 زمستان 86 و بهار 87) مقاله ای با عنوان «بررسی جریان حکمیت از منظری دیگر» به چاپ رسانید ، که نویسنده ی آن به بازبینی مسئله حکمیت در جنگ صفین، به ویژه نقش دو حَکم تعیین شده، یعنی « ابو موسی اشعری» و « عمرو بن عاص» پرداخته است .
نویسنده در این مقاله ادعا می‌کند «بسیاری از نویسندگان و مورخان در مورد حقیقت این جریان دچار سردرگمی شده و با اعتماد بر روایات ضعیف و غیرقابل اعتبار، چهره‌ای ناخوشایند از این دو، به تصویر كشیده‌اند، یعنی ابوموسی اشعری را به ضعف رأی و فریب خوردن و عمرو بن عاص را به فریبكاری متهم ساخته‌اند.»
فصلنامه ی ندای اسلام(سال هشتم و نهم - شماره 32 و 33 زمستان 86 و بهار 87) مقاله ای با عنوان «بررسی جریان حکمیت از منظری دیگر» به چاپ رسانید ، که نویسنده ی آن به بازبینی مسئله حکمیت در جنگ صفین، به ویژه نقش دو حَکم تعیین شده، یعنی « ابو موسی اشعری» و « عمرو بن عاص» پرداخته است .
نویسنده در این مقاله ادعا می‌کند «بسیاری از نویسندگان و مورخان در مورد حقیقت این جریان دچار سردرگمی شده و با اعتماد بر روایات ضعیف و غیرقابل اعتبار، چهره‌ای ناخوشایند از این دو، به تصویر كشیده‌اند، یعنی ابوموسی اشعری را به ضعف رأی و فریب خوردن و عمرو بن عاص را به فریبكاری متهم ساخته‌اند.»
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
فروشگاه آنلاین
و آدرس
onlineeshop.LXB.ir لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
محمد بن حسن عسکری (عج) آخرین امام از امامان دوازده
گانه شیعیان است. در ١۵ شعبان سال ٢۵۵ هـ.ق در سامرا به دنیا
آمد و تنها فرزند امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شعیان ما است.
مادر آن حضرت نرجس (نرگس) است که گفته اند
از نوادگان قیصر روم بوده است. «مهدی» حُجَت، قائم منتظر، خلف صالح، بقیه الله،
صاحب زمان، ولی عصر و امام عصر از لقبهای آن حضرت است.
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: